„Supermenka” to opowieść o kilku latach życia współczesnej Polki. Kobiety wykształconej, inteligentnej, błyskotliwej i pracowitej. Matki, żony, córki, pracownika, pracodawcy, kobiety szczęśliwej i nieszczęśliwej, zakochanej i samotnej, spełnionej i zdesperowanej.
90 minut na pokazanie takiego bogactwa doświadczeń, to bardzo mało. Chyba, że na scenie widzimy znakomitą aktorkę Jowitę Budnik, znaną z „Placu Zbawiciela”, „Nikifora”, „Jezioraka”, „Papuszy”, „Na dobre i na złe” oraz „M jak miłość”, nagradzaną za główne role Złotymi Lwami i Orłem – Polską Nagrodą Filmową.
W „Supermence” jak w życiu, dramat miesza się z komedią, ironia z życzliwością, filozofia z banałem, a śmiech następuje po łzach i wściekłości.
„Supermenka”, to opowieść inteligentna więc podobnie jak w życiu inteligentnego człowieka, nie ma w niej czasu na nudę. W opowiadanej przez Jowitę Budnik historii pojawia się galeria groteskowych, choć z życia wziętych postaci. Desperackie próby bohaterki, aby poradzić sobie na niebezpiecznych zakrętach życia, wzbudzają z jednej strony wielki podziw, a z drugiej wywołuje salwy śmiechu.
Możemy obserwować Jowitę Budnik w przejmujących monologach, finezyjnych, zabawnych dialogach, próbie tańca erotycznego, w czasie przetykania kolanka pod zlewem i w niezwykle bogatym repertuarze wokalnym. Tytułowa Supermenka, bierze na swoje barki ciężary, którym nie sposób podołać. Potrafi jednak krytycznie podejść do swoichrelacji z dziećmi, matką, ukochaną pracą oraz mężczyznami.
Uczy się na swoich własnych, często bolesnych, błędach. I znajduje rozwiązanie!
autor: Dorota Macieja || reżyseria: Jerzy Gudejko || scenografia: Krzysztof Kelm || kostiumy: Grażyna Gudejko obsada: Jowita Budnik
